Blog

De kracht van een "goeie morgen!"

Ik bemerk het al tijdens mijn ochtendjoggen op de zeedijk. Ik hou van eenheid en verbinding maken met mensen. Vandaar dat ik iedereen die ik daar of op de weg daar naartoe tegenkom een goeie morgen wens en mijn hand opsteek. Jaren geleden ben ik daarmee begonnen.

’s Morgens vroeg ben ik alleen op de zeedijk. Honderden meters verder komt een andere eenzame loper of wandelaar of iemand die de hond uitlaat in mijn richting. Het is jammer als ik dan op het punt van de ontmoeting mijn hoofd wegdraai omdat mijn aandacht plots getrokken wordt naar één of ander schip aan de horizon of dat ik toevallig op dat moment geïnteresseerd naar de hartslag op mijn fitcoach kijk.

Vroeger kwam er van de andere kant weinig of geen reactie en zeker niet van vrouwen. Mijn goeie morgen katapulteerden sommige dames gewetenloos verticaal opwaarts naar een groep overvliegende meeuwen.

Maar als het moet, ben ik een pitbull. Ik bijt in iets en los niet meer. Ik blijf gaan voor mijn doel: verbinding. En vroeg of laat komt de beloning, het resultaat van een aangehouden intentie.

Sinds geruime tijd bemerk ik, op dat vroege uur, gelukkig enige verandering. Vaak ontmoet ik dezelfde mensen. Sinds enige tijd reageren vooral mannen, voorzichtig op mijn uitnodiging. Enkelen zwaaien terug,  sommigen knipogen, glimlachen of knikken beleefdheidshalve. Iemand nodigde mij zelfs uit om even stil te staan om iets te vertellen. Een korte babbel over sport die uitmondde in een reactie op het weer en de veranderingen van de seizoenen. Leuk, die ontmoeting, die contacten.

Ook de dames komen in actie. Vanmorgen liep er mij een jonge vrouw voorbij. En passant zei ik goeie morgen maar geen reactie. Een paar kilometer verder zie ik haar stretchen en terugkeren. Op het moment van onze ontmoeting krijg ik een stralende smile terug. En later nog een van twee andere lieve dames. Wauw! Wat een verrassing!

Regelmatig, vooral tijdens de zomermaanden, ontmoet ik werkmannen in witte pakken van de reinigingsdienst, vaak van vreemde nationaliteit. Blijkbaar zijn zij niet gewoon om mensen aan te kijken tijdens hun werk. Toch begroet ik hen op dezelfde manier. Ook zij kijken op en beantwoorden mijn goeie morgen.

Jonge gasten, studenten, reageren zelden. Zij vinden het blijkbaar ongewoon dat een onbekende hen begroet. Dat dacht ik, tot op vandaag. Vanmorgen, ontmoette ik die eerste lentezwaluw. Een jonge ober aan het Thermae Palaceterras, een jobstudent waarschijnlijk, verraste mij met zijn vriendelijke en vastberaden “goeie morgen!”.

Lieve mensen, kunnen we niet beginnen kijken door de bril (vorige blog) van verbinding? Laten we tonen dat we de ander zien. Laten we mensen wat meer groeten, met een vriendelijk woord of een (glim)lach. Laten we leren genieten van elkaars aanwezigheid. Zo nemen wij het heft in eigen handen en veranderen wij onze wereld ten goede.