Blog

Geef de wereld het beste van jezelf en je krijgt het beste terug

Maart 11, 2018
Geef de wereld het beste van jezelf en je krijgt het beste terugGeef de wereld het beste van jezelf en je krijgt het beste terug
 
Deze spreuk hangt in mijn wachtzaal. Ik weet niet wie hem bedacht heeft maar ik vind hem waar. Sommige patiënten storen zich eraan. Ze vertellen dat ze in hun leven grote inspanningen hebben gedaan. Ze hebben daarin hun uiterste best gedaan maar zijn er niet voor beloond. Ze vinden dat dit gezegde helemaal niet klopt. Blijkbaar brengt die zin bij mensen iets in beweging.
 
Telkens iets je beroert, nodig ik je uit om ernaar te kijken. Je kan er ook van weglopen en anderen beschuldigen van hun oneerlijkheid, gierigheid, dominante toon of opdringerig gedrag. Of je kan de ander loslaten en bekijken wat er juist bij jezelf gebeurt.
 
Geraakt worden door een situatie, een gesprek, een beeld, een gedicht of een lied, wijst op de aanwezigheid van een onontgonnen emotionele lading in het hoofd, hart of lichaam. De aanwezigheid van die lading geeft druk en belast je lichaam.
 
Een tijd geleden zag ik in de krant een foto van een optocht van een groep Oostenrijkse jongeren. Elk droegen ze een wit bord met een vergrote pasfoto van elk een ander jong kind. Het waren foto’s van kinderen uit de psychiatrische instelling Spiegelgrund in Wenen tijdens de oorlog. Achthonderd kinderen zijn er omwille van hun mentale handicap ‘geëlimineerd’. Die eliminatie werd door de nazi’s de genadedood genoemd.
 
Mijn blik viel op een foto van één kind: een blond, wenend jongetje van een jaar of vijf, schatte ik. Eén ogenblik snakte ik naar adem. Dit beeld bracht mij bij een immens gevoel van verdriet en grote eenzaamheid. Ik wilde die foto nooit meer zien en heb die krant onmiddellijk weggelegd. Pas ‘s avonds realiseerde ik mij dat die foto van dat kind mij bewust maakte van een sterk, voor mij ongekend, destructief gevoel op mijn hart. Dit voorval nodigde mij uit daar iets mee doen.
 
Ik heb die krant teruggenomen, de foto eruit geknipt en op mijn bureau gelegd. Wekenlang heb ik dagelijks naar dit kind gekeken. Door telkens naar de pijn te gaan, zuiverde ik de pijn van verdriet en eenzaamheid in mij. Het gevoel verzwakte. Actief naar de emotie gaan, werkt therapeutisch. Dit is een heel andere dynamiek dan door de pijn overmand worden.
Elke verdrongen emotionele lading belast en beschadigt op de duur een plek in ons lichaam. Zoiets maakt ons ziek. Elke gebeurtenis in ons leven nodigt ons dagelijks uit tot introspectie. ”Waarin raakt dit mij?
Als ik als kind in mijn jeugd of als volwassene in mijn leven mijn gevoel van pijn, kwaadheid, eenzaamheid, onbegrip, teleurstelling, schaamte en schuld, toeschrijf aan een ander, doe ik dat in de eerste plaats uit zelfverdediging. Later kan ik tot het besef komen dat dit vast- of inhouden niet meer hoeft. Als ik kan erkennen dat die emoties deel uitmaken van geblokkeerde energie in mezelf, zet ik een volgende stap. De bevrijdende stap is in gesprek met iemand of in meditatie (de open houding of handen op het hart), of in therapie of supervisie op zoek gaan naar de diepere laag van die telkens terugkerende pijnlijke emoties. De oefening met de foto elimineerde een deel van mijn diepere hartenpijn.
 
Enkel mijn best doen is niet genoeg. Zolang ik niet naar mezelf kijk, blijf ik gegijzeld door tal van emoties, opgewekt door wat mij dagelijks overkomt. Het leven met al zijn facetten nodigt mij op het juiste moment uit om telkens weer stil te staan bij wat ik voel, naar mezelf in de spiegel te kijken en mezelf te blijven bevragen. Pas op die manier geef ik de wereld het beste van mezelf.
 
2024 © Body Mind Works, created by PopComsitemap | privacy en cookie beleid